Kimler kimler buluşmuştur bu heykelin çevresinde yıllardır…Ne hikayeler vardır? Bilmem ki kaç seven kucaklaşmıştır burada? Acaba hep mutlu kavuşmalara, gezmelere, tozmalara, hayırlı alışverişlere mi buluşma noktası olmuştur bu boğacık.NewYork Grand Terminal’deki randevu merkezi nasıl opal saat ise, Kadıköy’ün de boğası aynı şeydir.
Anadolu yakasında oturanlar Kadıköy’de yapmazlar mı; nişandı, düğündü, kınaydı alışverişlerini. Eeeee nerede buluşulacak koskoca Kadıköy’de. Boğa’da randevu verilir elbette… Adettendir. Altıyol ne de olsa burası. Burada randevulaşılır , sonra bu altı caddeden hangisine gidilecekse gidilir.
Sırf alışveriş için değil, vaktiyle sinemaya
gidilecekse de Kadıköy’e gelirdi bizim yakalılar. Gençler bilmezler tabi. AVM
mi vardı eskiden. Boğa’da buluşulur Bahariye’ye çıkılırdı.
Çoğunlukla buluşmalara ev sahipliği yapsa da, kimi zaman da protestoların yürüyüşlerin başlangıç noktasıdır boğa. Kimler hangi amaçlar için toplaştı burada kim bilir ? Ne sloganlar atıldı. Ne ideallere ulaşıldı.
Fenerbahçe ’ nin maçlarında da en çoşkulu yer yine burasıdır oldu bitti. Elbette sarı lacivertlidir bizim boğa. Kadıköy’ün göbeğinde başka hangi takımlı olabilir ki zaten. Maç günlerinde boynunda takımının atkısı sarılıdır. Forma giydiği bile olmuştur.
Boğa bizdendi zaten özel muamele yapılmazdı.
Onunla fotoğraf çektirmek de kimsenin aklına gelmezdi. Onu kaybetmek korkusu
yoktu çünkü. Zaten akıllı telefonlar da yoktu ki şıp diye çekim yapalım.
Geçen gün uzun zamandan beri ilk defa bir
dostumla biz de burada buluştuk. Baktım ki bir yarıştır gidiyor. Fotoğraf
çektirmek isteyenler heykelin çevresinde yer kapmaya çalışıyor. Parlamış, altın
sarısı olmuş boynuzları ve kafacığı bizim emektar boğa’nın. Çoluk çocuk
çevresinde bir kare yakalamanın telaşındalar. Sarılıp sarılıp fotoğraf çektiriyorlar.
Ben de yakaladım bizimkini yalnızken tek bir karecik. Nostalji oldum aşka
geldim. Yazdım iki satırcık.
Nedir bizimkinin hikayesi diye sorarsanız; Bir
rivayete göre, Sultan Abdülaziz
avcılığa, hayvan figürlerine meraklıdır. 1864’de Paris’te yaşayan heykeltraş
Isidore Jules Bonheur’a “Dövüşen Boğa” adlı bir heykel yaptırır. Diğer bir
rivayete göre ise, 1.Dünya Savaşı’ndan sonra gücün sembolü olan savaşçı heykel,
Fransa’dan Almanya’ya oradan da bize gelmiştir.
Artık hangisine inanacağınız size kalmış.
Hangisi doğru olursa olsun bilinen tarihte heykelin gezgin olduğu, oradan oraya
taşınıp yerleştirildiği bir gerçektir. Dövüşen
Boğa sırasıyla, Yıldız Şale Köşkü’nün bahçesine, Beylerbeyi Sarayı’nın
bahçesine, Belgrad Ormanları’ndaki Bilezikçi Çiftliği’ne, Spor ve Sergi Sarayı
önüne yerleştirilir. 1971 yılında
Kadıköy’de Şehremaneti Binasının önüne getirilir. En son olarak da, bizim “Gezgin Boğa” 1987 yıllından beri Altıyol
kavşağında yaşamına devam eder.
Gücün sembolü, aslı dövüşen bir boğa da olsa, benim gözümde “Gezgin Boğa” o…Umarım daha
çok uzun yıllar evinde, Kadıköy Altıyol’da sevenleri kavuşturmaya devam eder.
Geçerken birçoklarını heyecanlandıran kanal, bazılarını da acıklı hikayesi dolayısıyla üzmektedir. Biz heyecanlananlar tarafındayız. İzmir’den başlayıp Adriyatik’e kadar uzanan bir cruise seyahatimiz sırasında bu kanaldan geçmek bize nasip oldu sizlere de umarım olur.
Yunanistan’daki Korint Kanalı, Saronik ve Korint Körfezlerini birbirine bağlar. Yunanistan Anakara ile Mora Yarımadası’nı ortadan ikiye ayırır. Kanalın uzunluğu yaklaşık 6,5 km, genişliği ise 21,5 m. dir. Maksimum 17 m genişliğinde gemiler geçiş yapabilmektedir. Çok dar bir kanal olduğu için tek yönlü geçişe izin verilmektedir. Onun için gemiler kanalın iki ucunda girişlerde bekletilmektedir. Panama ve Süveyş kanallarından farklıdır. İki uçtaki deniz seviyeleri eşit olduğundan kanal boyunca basamaklar yoktur. Tünel gibi tek bir parçadan oluşmaktadır.
Deniz ulaştırması adına çok büyük kolaylık
sağlamaktadır. Ege Denizi ile İyon Denizini ve dolayısıyla Akdeniz ve Adriyatik Denizlerine ulaşımı kolaylaştırır.
Koskoca Mora Yarımadası’nı dolaşmadan şıp diye kısacık bir kanaldan
geçiverirsiniz. Ama tabii ki yapımı şıp diye kolay olmamıştır. Çok zorluklar
atlatılmıştır.
Kanalın yapım fikri çok eski çağlara kadar
dayanmaktadır. Atılan adımlar bu çağlardan beri başarılı olamamıştır. Başlatılan
çalışmalar bölgenin çok kayalık olması sebebiyle hep kısa sürede durdurulmuştur.
Yunanistan Osmanlı İmparatorluğu’ndan bağımsızlığını ilan ettikten sonra 1830 lar da fikir ortaya atılmıştır. Zamanın Devlet Yöneticisi Ioannis Kapodistrias fikir babası olarak tarihe geçmiştir. Tarihe geçmiştir geçmesine de ortada para olmadığı için proje durdurulmuştur. Süveyş Kanalı’nın açılmasıyla Yunanlılar tekrar aşka gelmişler ve 1881 yılında 1.Kral Yorgo döneminde ihale açmışlardır. İhaleye start veren Fransız firma 8 yıl dayanabilmiş ve proje tekrar rafa kalkmıştır. Ta ki 1890’da porjeyi bir Yunan firmasının üstlenmesine kadar. 8 yıl öncesinde ve sonra 3 yıllık bir çalışma ile toplam 11 yıl süren çalışmadan sonra en nihayetinde 1893 yılında Korint Kanalı hizmete açılmıştır.
KORİNT
KANALI HİKAYESİNİN VAHİM TARAFI
Gelelim hikayenin vahim kısmına…Ne var bunda yapılmış işte 11 yıl gibi bir sürede diyebilirsiniz. Yapılmış yapılmasına da çok dar yapılmış. Bir çok gemi geçememiş. Gemilerin enleri düşünülmeden yapılmış. Geçerken zarar gördükleri için gemilerin çoğu kanalı tercih etmeyip eski tas eski hamam deyip Mora Yarımadası’nı dolaşmaya devam etmişler. Bu yüzden de Yunanistan çok zarar etmiş. Hedeflediklerinin ancak sekizde biri geçiş sağlatabilmişler. Boşuna bir yatırım olmuş.
KORİNT
KANALI TRAŞLANMAK ZORUNDA KALINMIŞ
Yunanlılar bakmışlar ki zarar üstüne zarar
ediyorlar. Kanalı genişletmeye karar vermişler. Kanalın duvarlarını bildiğiniz
traşlamışlar. Bu işlemi de pek düzgün yapamamışlar kopan ve kanala düşen kaya
parçaları yüzünden uzun süre kanal kapalı kalmış.
Bizim geçerken heyecandan öldüğümüz kanalın başına gelmeyen kalmamış
anlayacağınız. Ama daha bitmedi bunlar kanalın iyi günleri. Daha neler bekliyor
garibimi…
KORİNT KANALI BOMBALANIYOR
Garibim kanal genişletiliyor, kayalar
temizleniyor. Tam kanal hizmete açılıyor derken, 2. Dünya Savaşı başlıyor.
Yunanistan savaşta İngilizlerin yanında yer alınca Almanlar Korint Kanalı’nı
bombalıyor. Yardım amacıyla gemi geçişine engel olmuş oluyorlar. Savaştan sonra
da onarılması yine bir dünya masraf ve zaman alıyor.
GÜNÜMÜZDE KORİNT KANALI
Başına gelen bunca talihsizlikler ve
işbilmezliklere rağmen kanal günümüze kadar gelmiş durumda. Yaklaşık 700 km’lik
bir ulaşım tasarrufu da sağlamakta. Ancak darlığından dolayı zamanımızdaki
birçok yük gemisine ev sahipliği yapamamakta. Daha ziyade Cruise turlarının
görsel şöleni olmaktadır. Yunanistan’da Pire Limanından hareket eden Adriyatik
ve Akdeniz Cruise turlarının bir kısmı kanaldan geçmektedir. Yine ufak çaplı
gemiler tabi. Son zamanlarda yapılan kişi kapasitesi çok yüksek gemiler değil.
2000’li yıllarda kanalın kullanım alanı genişletilmek istense de Yunanistan da ki malum ekonomik kriz yüzünden projeler hayata geçirilememiştir.
Bir zamanlar ülkemizden İzmir ve
Kuşadası hatta İstanbul Karaköy ve Antalya Limanlarından hareket eden bir sürü
Cruise firması vardı. Son yıllarda maalesef çok azaldı. Acentecilik
zamanlarımda ben de uzun yıllar bu turlara operasyonlar yaptım. Yunan adaları,
Adriyatik sahilleri, Güney Kıbrıs, Mısır, İsrail liman liman dolaştım.
İstanbul’dan başlayıp vize sıkıntısı olmadan çok gruplar gezdirdim.
KORİNT KANALI’ndan GEÇERKEN DUYULAN HEYECAN
Cruise turlarında enteresan yerlerden geçerken gemi içinde anonslar geçilir. Şu saatte şuradan geçeceğiz gibisinden. Günlük bültenlerde zaten bellidir. Saatler planlar programlar. Yolcular heyecanla güvertede toplaşır. Video kameralar, fotoğraf makinaları yarışır. Şimdilerde akıllı telefonlar, canlı yayınlar yerini aldı bu yarışın. Zamanında kızımın da yanımda olduğu bir grup gezisinde bizim de yarışıp çektiğimiz kanal görüntülerini düzenleyip siz takipçilerim için Youtube ufukname kanalıma koydum. Yarışıp diyorum çünkü aynen öyle olmuştu. Sezin video kamerayı bana vermemek için güvertenin en tepesine tırmanmıştı. Artık görüntüleri siz tahmin edin. Kanalda duvarlarda dolaşan sincaplar mı ararsınız…Uçuşan kelebekler böcekler mi. Çocuk gözünden çekilmiş Korint Kanalı videosunun adını “Korint Kanalı’nın hüzünlü hikayesi” koydum. Keyifli seyirler
Dünyanın ilk Cittaslow adası. 2011 yılında bu ünvanı
almış olan ada ilk ve tek en sakin ada durumunda. Ünvanı hak eden pek çok da
özelliğe sahip. Rüzgarlı koyları, serin denizi, sörfü, sualtı milli parkı, peynir kayalıkları, tuz
gölü, rum köyleri, sakızlı dibek kahvesi, karadut dondurması, zeytini,
zeytinyağı, sabunu, üzüm bağları, şarabı, balığı, mezeleri, meyhaneleri, organik
tarımı, hayvancılığı, keçi eti, yeşili, mavisi, harika doğası ve hepsinden
güzeli başka bir yerde bu şekilde seyredemeyeceğiniz gün batımıyla huzurlarınızda Gökçeada…Ya da eski adıyla
İmroz. Gün batımı neden ünlü derseniz, ülkemizin en batı noktası olduğundan
güneş en son burada batıyor da ondan.
İMROZ ADI NEDEN GÖKÇEADA OLDU?
1970 yılına kadar İmroz olan adı Gökçeada olarak değiştirildi.. Kuzey Ege’de yer alan yalnızca iki Türk adasından biri olduğundan sanırım ismi değiştirildi. Bozcada’dan sekiz kat daha büyük ve ülkemizin en büyük adası. Çanakkale’nin bir ilçesi olan adada İlçe merkezine bağlı on tane köy bulunmakta. Ana karaya çok uzak olduğundan ve yalnızca denizden ulaşılabildiğinden doğası pek bozulamamış. Adanın çevresi 95 km. Denizi ve koyları kadar yer altı su kaynakları da bol. Her yerde içme suyu çeşmeleri bulabilirsiniz. Her yer orman, yemyeşil, oksijeni de bol. Hava bedava, su bedava, plajı denizi bedava. Ege’de ve Güney’de pek alışık olmadığımız bakirlikte. Senenin 300 günü rüzgarlı olan adada nem oranı da düşük. Yazın en sıcak zamanlarında dahi bunalmadan tatil yapabilirsiniz.
GÖKÇEADA’ya NASIL GİDİLİR?
Adayı gezerken araca ihtiyacınız olacak. Bu yüzden
en güzeli kendi aracınızla gitmek. İstanbul’dan gidiyorsanız TEM otoyolu ile Tekirdağ,
Keşan, Gelibolu üzerinden Kabatepe
Limanı’na 4,5 saatte, limandan da adaya arabalı feribotla 1 saat 15 dakikada
ulaşabilirsiniz. İstanbul – Kabatepe arası yaklaşık 350km’dir.
İzmir, Bursa, Ankara’dan kendi aracıyla gidenlerin Eceabat – Kabatepe Limanı güzergahından ikinci
bir feribot kullanmaları gerekmektedir.. Bursa – Çanakkale 280km, İzmir – Çanakkale
330km ve Ankara – Çanakkale arası 650km’dir.
Mevsime göre sefer saatleri değişiklik göstermektedir. Seyahatinizi planlarken, yaz sezonu için biletlerinizi online alabilirsiniz. Yola çıkmadan hava durumunu da kontrol etmeyi ihmal etmeyin. İptal edilen seferlere denk gelebilirsiniz. Otomobil 50 TL. Şoför haricindeki yolcular da ücrete tabi 5 TL. Nisan sonlarında yaz tarifesine geçiş yapılacak. Fiyatlar değişebilir yalnızca fikir olsun diye yazıyorum. Ücretleri ve sefer tarifesini GESTAŞ sitesinden kontrol edebilirsiniz. www.gdu.com.tr
Araçsız gitmek isteyenler ise direk Gökçeada seferi yapan otobüs firmaları da mevcut. Ya da Çanakkale’ye gelip deniz otobüsüyle de adaya geçebilirsiniz. Ada içerisinde de toplu taşımayı kullanabilirsiniz. Plajlara koylara minibüsler var ama çok fazla sefer yok. Saatlerini öğrenmelisiniz. Küçük bir de taksi filosu var. Günlük anlaşma yapabilirsiniz.
Ayrıca Gökçeada’da 2010 yılından beri Havalimanı da var. Gökçeada rehberlerinde de yaz aylarında sefer yapılıyor deniliyor ama ben şu anda İstanbul’dan uçuş yapan bir firma bulamadım. Olsa şu sıralarda yaz ayları için tarifeler açılmış olurdu diye düşünüyorum. Ama benim tavsiyem zaten başta da belirttiğim gibi kendi aracınızla gitmek. Ya da adada araç kiralamak. Yüksek sezonda gidiyorsanız çok fazla kiralama firması yok yalnızca iki tane var sıkıntı olabilir. Aracınızı önceden planlamanız da yarar var.
Gökçeada kuzeyden güneye 13 km, batıdan doğuya da yaklaşık 30 km. Köyler arasındaki yollar genellikle asfalt. Ama gezeceğiniz koylar, plajlar ve köyler dağınık durumda. 3 – 4 günde hepsine yetişebilirsiniz.
GÖKÇEADA’da NEREDE KALDIK?
Biz adayı köyleriyle ve koylarıyla komple keşfetmeyi istediğimizden, yani yalnızca deniz tatili olarak düşünmediğimiz için merkezi bir otel tercih ettik. Kayabalı Oteli’nde kaldık. Daha önce burada kalmış birkaç arkadaşımızın tavsiye ettiği bir otel idi. İyi ki onları dinlemişiz diye çok memnun ayrıldık. Ayrılırken hala sosyal medyada takipleştiğimiz bir de dost edindik. Otel bir aile işletmesi. Çok sıcak karşıladılar bizi. Çok geniş suit bir odada ağırladılar. Fiyatları da aldığımız kaliteli hizmete göre çok ama çok makul kaldı. Yemyeşil bir bahçe içerisinde, az katlı taş bir bina ve kahvaltı servisi yaptıkları üstü kapalı çevresi açık bir restaurant. Gökçeada’ya giderseniz gönül rahatlığı ile konaklamanız için tavsiye edeceğim bir yer. Zaten deniz kenarlarında çok fazla konaklama seçeneği yoktu biz gittiğimizde. Şimdilerde yapıldı mı bilemiyorum. Çok rüzgarlı olduğundan sanmıyorum. Aydıncık plajı konaklama imkanı sunan nadir bir koy idi. Bu koyda kalmamakla çok iyi yaptığımızı ertesi gün zaten çok net anladık Adada birkaç butik otelin yanı sıra ev pansiyonculuğu yapılmakta. Ege’ye kıyasla konaklama fiyatları çok uygun.
SUALTI
MİLLİ PARKI ve GÖKÇEADA PLAJLARI
Gökçeada’nın kuzeyi deniz canlıları açısından çok
büyük bir zenginliğe sahip. 180 çeşit canlı tespit edilen adanın kuzeyi 1999
yılında Sualtı Milli Parkı olarak ilan edilmiş. Bilimsel araştırmalar için
kullanıma açık bu bölge de avlanmak yasak.
Gökçeada’da denize girilebilecek bir çok plaj ve
bakir koylar var. Rüzgarın yönüne bakıp o gün ona göre bölge tercih etmenizde
fayda var. Genelde güney koyları daha az rüzgar alıyor. Hava lodosa dönmediği
sürece tabi.
Aydıncık Plajı, Sörfçülerin tercihi olan bu koyda bir otel ve prefabrike tarzda pansiyonlar yer almaktaydı. Burası Gökçeada’nın konaklayabileceğiniz tek koyu. O kadar rüzgarlıydı ki bizim gittiğimiz ilk günde değil kalmak ikinci gün deniz için bile burayı tercih etmedik. Rüzgardan ve kum fırtınasından kiraladığımız şezlonglarda güneşin tadını çıkartamadık. Rüzgarın etkisiyle denizde pek bir hareketliydi. Doğal hareketinin yanısıra sörfçüler ve deniz motosikletlerinin yoğunluğu yüzünden küçük bir alan yüzmek ve serinlemek isteyen halka bırakılmıştı. Çok kalmadık. Umduğumuzdan sıcak olan denize biraz girip kaçtık. Tuz Gölü’ne de rüzgarın aşırı yoğunluğu nedeniyle ancak selam verebildik. Sörf yapmak niyetindeyseniz doğru adres burası. Otel de sörf okulu gibi. Gökçeada’ya aslında biraz da kızım Sezin’in o güne kadar tatmadığı sörf aşkı için gelmiştik. Ama rüzgardan ve kumdan göz gözü görmeyince bu hevesinden vazgeçti. Biraz da sporcu olduğundan yarışlarını düşünerek kendine bir zarar vermekten çekindi.
Sualtı milli parkı ve Yıldızkoy, Rüzgar güneyden esiyorsa kuzeyde yer alan bu bölgeyi tercih etmelisiniz. Yıldızkoy’un akvaryum gibi bir denizi var. En çok sevilen koylardan birisi burası. Ama dedim ya rüzgardan yana şansınız varsa buranın tadını çıkartabilirsiniz. Yıldızkoy Sualtı milli parkının içerinde yer alıyor. Şnorkelle yüzerek sualtını seyredebilirsiniz. Arabanızla koyun dibine kadar gidebilirsiniz. Aydıncık plajı gibi kumluk değil daha ziyade taşlık. Denize rahat girilebilmesi için plastik bir iskele kurulmuş. Bademli ve Kaleköy’e yakın yürüyerek plaja ulaşmak mümkün. Kafe beach hizmeti veren bir de tesis var. Beach dedim yanlış anlaşılmasın giriş ücretsiz. Şezlong ve şemsiye kiralayabilirsiniz ve yediklerinizin içtiklerinizin ödemesini yaparsınız o kadar. Koyun sağ tarafına doğru geçerseniz Peynir Kayalıkları’nı da görebilirsiniz.
Laz Koyu, Bizim en çok sevdiğimiz koy burası oldu. Adını son dönemlerde adaya yerleşen Karadenizlilerden almış. Adanın rüzgarından en az etkilendiğinden denizin ve güneşin tadını çıkartabiliyorsunuz. Deniz süt liman. Merkeze de uzak olduğundan kalabalık değil. Asfalt yoldan koyun yakınına kadar ulaşabiliyorsunuz. 500 m. kadar toprak yoldan gitmeniz gerekiyor o kadar. Küçük bir de tesis olduğundan aç da kalmıyorsunuz. Yanınızda hiç bir şey götürmenize gerek yok. Hasır şemsiye ve tahta şezlonglar da var. Çok ekonomik bir fiyata kiralayabilirsiniz. Taşlı denizinde iskele yoktu biz gittiğimizde, benim gibi ayaklarınız kıymetliyse deniz ayakkabısı gerekli aklınızda bulunsun.
Kuzulimanı
Plajı,
Feribotların yanaştığı koy tam da bu koy. Uzun bir plaj var. Tesisler de
var. Merkeze yakın olduğundan kalabalık. Adanın doğusunda kaldığından rüzgar
güneyden estiğinde tercih edilebilir.
Bizim tercihimiz daha bakir koylardan yana oldu. Hemen hergün merkezden
uzaklaşıp yeni bir koya gittik.
Gizli
Liman, Uğurlu
Köyünden geçerek adanın en batı ucuna giderseniz muhteşem bir koya ulaşırsınız.
Biz gezmek için gittik ancak bu koyda denize girmedik. Arabanızda şemsiyeniz,
yiyecek hazırlığınız vs. varsa burayı
tercih edebilirsiniz. İnce kumdan plajı masmavi bir denizi var. Ama tesis yoktu
o vakitler. Biz hazırlıksız olduğumuzdan güneşte haşlanmamak ve aç kalmamak
adına dönüp tekrar memnun ayrıldığımız Laz Koyuna gittik. Cennet gibi bir koy
mutlaka görün derim.
Marmaros, Biz Gökçeada da iken yolu kapalıydı. Çam ormanlarından geçilip koya ulaşılıyor. Marmaros Şelalesi de bir saatlik yürüyüş mesafesinde. Kış ve bahar aylarında su yoğun akıyor. Biz ağustos ayında adada olduğumuzdan yolun kapalı olmasına çok üzülmedik. Kısmet dedik. Gidemedik diye bunalıma girmedik.
Yuvalı
Koyu,
adanın güneyinde yer alan bu koyda Adalet, Sağlık ve Milli Eğitim
Bakanlıklarının tesisleri yer almakta. Kurum çalışanlarının öncelikli olarak
kullandığı bu tesislerin yakınında bir de otel var. Adalet Bakanlığının tesisi
dışındaki hepsinin plajı halka açık. Zaten o kadar çok koy ve plaj var ki özele
mahsus olan bu koyu tercih eder misiniz siz bilirsiniz.
GÖKÇEADA’nın MERKEZİ ve ALIŞVERİŞ
Adanın merkezi, namı değer adıyla Panayia, deniz
kenarında değil. Kuzulimanı’na 7 km mesafede. Adalıların bütün ihtiyaçlarını
karşılayacak her şey burada. Bankalar,
Ptt, hastane, eczane, okullar.
Aya Panayia Klisesi, Merkez Camii, iki eski çamaşırhane de merkezde Çınarlı
Mahallesinde. Fatih Mahallesinde ise Kamu binaları, Metropolitan Klisesi ve
Fatih Camii yer almakta.
Alış veriş için merkeze uğrayabilirsiniz. Şarap,
zeytinyağı, sabun vs. adaya has ürünler valizinize atabilirsiniz. Denk
gelirseniz Pazar günleri “Açık Pazar” da kuruluyor. Köylülerden ev yapımı ürünler, salça, zeytin, çam balı,
kekik balı, keçi peyniri ve kekik
alabilirsiniz. Zamanınızın çoğunu burada
harcamayın sakın. Rum Köylerine ayırın
derim. Zaten oteller merkez civarında olduğundan sabah akşam geçeceksiniz
mecbur. Ama fırsatınız olursa merkezdeki pastanede bademli kurabiye efibademi çayla deneyebilirsiniz. Ya da otelinizde kahvaltınız
yoksa patlıcanlı böreğini
tadabilirsiniz.
GÖKÇEADA RUM KÖYLERİ
Adanın büyük bir kısmı sit alanı olduğundan
yapılaşma yalnızca ilçe merkezinde bulunuyor. Rum Köyleri, mimarisi hiç
bozulmamış durumda. Arnavut kaldırımlı dar sokaklar, taş evler, kahvelerin
bulunduğu küçük meydanlar görülmeye değer. Bazı köylerde ahşap ve taş bir arada
kullanılmış evlerin bahçelerinde ocaklar var. Evler genelde avlulu ve iki
katlı. Kiremitli çatılarında taşlarla rüzgara karşı kiremitlerin uçması
engellenmeye çalışılmış. Bazı köylerde evlerin bir kısmı terk edilmiş.
Kalanları da pansiyon olarak kullanılıyor.
Gökçeada merkeze en yakın köyler, adanın kuzey
doğusunda toplanmış durumda; Zeytinli, Bademli, Yenibademli, Kaleköy ve Kaleköy
Liman mutlaka gitmeniz gerekenler.
KALEKÖY ve KALEKÖY LİMANI
Eski ismi Kastro olan köy bir tepe üzerinde yer
alıyor. Adı Rum köyü olarak anılsa da yaşayanlar 30 sene kadar önce göçmüş Doğu
Anadolulu Türkler. Hiç Rum kalmamış durumda. Otel, pansiyon, restaurant ve
kafeler bulunuyor. Adanın tek sabun atölyesi de bu köyde. En tepede kale
kalıntısı bulunmakta. Bir tarafından Kaleköy Limanını, diğer taraftan da
Yıldızkoy’u seyretmek mümkün.
Adanın manzarasının en güzel seyir terası burası.
Gün batımını seyretmek ve fotoğraf çekmek için mutlaka bu tepeye gelin. Zaten
akşam yemeğine de kalacak, varsa başka bir yemek planınız iptal edeceksiniz.
Biz aynen böyle yaptık.
Kaleköy Limanı da turistlerin gezmek ve yemek içmek için çokça tercih ettikleri bir yer. Siz de Kordon boyunca yürüyüş yapabilir, çay bahçelerinde dinlenebilir ve hediyelik eşya tezgahlarına uğrayabilirsiniz. Bir akşamınızı da bu limanda balık yemek için ayırabilirsiniz. Eskiden ulaşım ve ticaret için kullanılan liman, Kuzulimanı kurulduğundan beri ise bu amaçla kullanılmıyor. Balıkçı tekneleri ve yatlar için kullanılan bir marina olarak kalmış durumda. Limanda bir de küçük, beyaz ve şirin Aya Marina Kilisesi var.
BADEMLİ & YENİ BADEMLİ KÖYÜ
Gliki yani Eski Bademli yine yüksek bir tepede
kurulu ve yine muhteşem bir manzaraya sahip. Bu yüzden adanın balkonu diye
anılıyor. Sit alanı olan dört köyden biri. Vaktiyle adanın en varlıklı
köyüymüş. Halkı hayvancılık, meyvecilik ve süngercilik yapıyormuş. Sokaklarında
gezinmek, taş evlerin fotoğraflarını çekmek ve köy meydanındaki Rum bir aile
tarafından işletilen kafede mola vermek
çok keyifli. Kışın iki elin parmaklarını geçmeyecek kadar insan yaşıyormuş ama
yazları nüfus 150 kişiyi buluyormuş. Son yıllarda eski evleri alıp restore eden
şehirliler de varmış. Köyün okulu artık hiç ihtiyaç olmadığından otele
çevrilmiş durumda.
Yeni Bademli ise eskisinin aşağısındaki düzlükte çok
yakın tarihte kurulmuş. Isparta ve Karadeniz’den göçenler yerleşmişler. Adadaki
nüfus yoğunluğunun en fazla olduğu köyde halk, tarım ve pansiyonculukla
geçiniyor. Hem merkeze hem de denize yakın olduğundan dolayı turistlerin
konaklamak için en çok tercih ettikleri köylerden biri. Yıldız Koy’a 5
dakikalık yürüme mesafesinde ve fırını olan merkezin dışındaki tek köy.
ZEYTİNLİKÖY
Turistlerin en çok ziyaret ettiği köyde çok sayıda kafe var. 60 civarında yerli halkı yaz kış yaşamakta. Sokaklarında gezinirken evlerinin önünde oturan köylülere rastladığınız bir köy burası. Yaşayan olunca o köy insanın gözüne çok daha sempatik görünüyor. Merkeze 3 km. mesafedeki köy koruma altında. Adanın en eski kilisesi Agios Geogios da burada. Kafeleri son zamanlarda Yunanistan’dan kendi memleketlerine dönen Rumlar işletiyor ve hepsi küçücük meydan civarında toplanmış durumda. Ortodoks Hristiyanların ruhani lideri 1.Bartholomeos Zeytinli’de doğmuş. Kafelerden başka birkaç butik otel ve köyün girişinde meyhaneler de var. Yemek için olmasa da Dibek kahvesi içmek, karadut dondurması veya sakızlı muhallebi yemek için bu köyde mutlaka mola verin. Rumlarla sohbet edin.
DEREKÖY
Adanın batısında yer alan tek Rum köyü. 150 hanede yaşam devam ediyor. Yarısı Rumlar, yarısı da Güneydoğu’dan gelip yerleşen Türkler’den oluşuyor. Köyde oğlak tandır yiyebileceğiniz bir kır lokantası da mevcut. Merkeze 14 km. mesafede olan bu köye zamanınız müsaitse gezilecek köyler listenizde yer verebilirsiniz.
GÖKÇEADA’da NE YENİR ve ÜNLÜ MEYHANELER HANGİLERİDİR?
Homeros’un İlyada destanındaki deniz tanrısı
Poseidon’un adası burası…Bolluk diyarı diye anılıyor. Eti, balığı, mezeleri,
zeytini, peyniri ve tatlılarıyla adadan yeme içme konusunda da memnun
ayrılacağınızdan emin olabilirsiniz.
Otelinizde kahvaltınız yoksa bir sabah İlçe
merkezinde patlıcanlı böreği deneyebilirsiniz. Üzerine de tatlı niyetine
bademli kurabiyesi efibademi tadabilirsiniz. Sonradan açılmadıysa adadaki tek
pastane olan Meydani Tadında’dan
hediyelik bu kurabiyelerden kutu kutu alabilirsiniz.
Balık yemek için ilk tavsiyem, adanın en muhteşem
manzarasına sahip, Yukarı Kale köyündeki İmroz
Poseidon . Gün batımına denk gelen saatte mutlaka burada olun. Gün batımını
seyredip lezzetli ege mezelerinin tadına bakın. Denizden fırlamış en taze balık
hangisiyse onu ısmarlayın. Hayatınızdaki en romantik akşam yemeği olabilir,
fırsatı kaçırmayın bol bol fotoğraflayın. Varsa merakınız sosyal medyadan
hikayeler yayınlayın.
Kaleköy meydandaki tarihi çınaraltındaki Mustafa’nın Kayfesi de çok meşhur. Biz bu köye akşam gün batımı seyretmek için yemek saatinde geldiğimizden oturmadık. Ama siz çay saatinde uğramaya çalışın.
Zeytinli Köyü’nde, damla sakızlı muhallebisi, karadut dondurması ve dibek kahvesiyle ünlü
bir çok kafe var. Bizim tercihimiz Nosta Cafe oldu. Köyün küçücük
meydanındaki dükkanın önündeki ahşap masalarda, çiçek dolu saksıların ortasında
oturup keyif yapabilirsiniz. Dibek ne diye soran çocuğunuza dükkandaki aslını
gösterebilirsiniz. Madam’ın Yeri de,
muhallebisiyle çok ünlü. Hepsi dar bir alanda aynı atmosferde. Birini seçip
oturun hepsi bu. Muhtemelen aynı kahveyi içeceksiniz.
Barba Yorgo, adadaki sevilen bir Rum tavernası. Tepeköy’de. Hem lezzetli bir yemek yiyip, hemde içip eğlenmek isterseniz doğru adres burası. Ada’nın nüfusu yaşlı olduğundan gece yaşantısı ve fazlaca müzikli mekanlar yok.
Son Vapur İmroz’da adanın en gözde mekanlarından. Zeytinliköy’ü gezdiğiniz gün burada yemek yiyebilirsiniz. Meze ve balıkları birkaç yerde tadacaksınız zaten. Burada oğlak yiyin mesela. Adada keçi yetiştirmek önemli bir geçim kaynağı. Oğlak tandırı meşhur başka mekanlar da var. Son Vapur’un menüsünde buharda oğlak var. Sevmiyorsanız yine balık yiyebilirsiniz. Ama bu adrese uğramadan adadan dönmeyin.
Kaleköy
Limanı’ndaki meyhanelerde de hem deniz manzarasının
verdiği huzuru yaşayabilir, hem de çeşitli ada lezzetlerini tadabilirsiniz.
Bizim balık için ikinci tercihimiz bu liman oldu. Ada merkezinde avlu içinde
şirin başka mekanlarda var. Ama adadayız madem deniz görmeden yemek yemem
derseniz ki haklısınız bu limana birkaç kez geleceksiniz demektir.
Bizim gibi kaprisli bir ergenle seyahat ediyorsanız
üçüncü gün bıktım balıktan ben gelmiyorum yemeğe bana otele pizza söyleyin diye
diretiyorsa, korkmayın merkezde bir pideci de var. Adada pide mi yenir diye
ofurdanarak gittiğimiz pideciden mutlu mesut ayrıldık. Bir yörenin peyniri ve
eti meşhur olursa, karadenizli göçmenleri de varsa pide kötü olabilir mi hiç.
Bu da alternatif olarak aklınızda olsun diye yazdım.
Bolluk diyarı Poseidon’un adası İmroz Gökçeada’dan iyi ki gelmişim diye çok memnun ayrılacaksınız. Hatta keşke hava bozsaydı da şu feribot seferi iptal edilseydi de bir gece daha kalsaydım diye iç çekeceksiniz. Üzülmeyin yine gelirsiniz. Bizim bu ada nasıl olsa….
Amerikalı Mimar
George Bergstom tarafından tasarlanmış ve Jhon McShain tarafından da 2 yılda
inşa edilmiş ve 1943 senesinde açılmıştır. Dünyanın en büyük ofis binalarından
biridir. Yunancada beşgen demek olan Pentagon, iç içe geçmiş 5 tane beşgenden
oluşur. ABD Savunma Bakanlı’ğının merkezi olan bu binaya, pek tabii ki elini
koluna sallayarak ziyaret edemezsiniz. Çok büyük güvenlik önlemleri var.
Ziyaret izni 90 günlük bir işleme tabi. Binaya birkaç km uzaklıkta, 11 Eylül
saldırısında hayatını kaybeden 189 kişinin anısına yapılmış bir de anıt var. Bu
anıt dolayısıyla tur haritalarında Pentagon’da işaretli gözüküyor.
Ben de bu cesaretle,
Canel’i çok zor ikna ederek metroya bindirdim. Metrodan iner inmez Visitors
tabelasını takip ettik. Canel fotoğraf makinası boynunda gönülsüz adımlarla,
ben visitors tabelasının verdiği cesaretle önde koşar adım.
Kapıya yaklaşınca,
iki dev adam ve iki şirin rottweiler bize hoşgeldiniz demediler, hayrola gibi
bir yüz ifadesine büründüler. Ben köpeklerle aynı boyda olduğumdan adamların
yüzünü tam seçemedim. Fotoğraf çekip dönecektik dedim. Bu arada belirtmeliyim
ki, ben kısa bir kadın değilim, köpekler çok uzun. Adamlardan biri konuşmadı
hafifçe boynunu sağa çevirdi. Bir km mesafeden bile rahatça görülebilecek bir
tabela, üzerinde bir fotoğraf makinası resmi ve kırmızı çarpı. O kadar net
anlaşılıyor ki pardon pardon deyip ayrıldık yanlarından.
Çok korkmamışız demek ki metroya değil ters tarafa yürüdük. Canel’in yine geri dönelim çabasına rağmen, ben ısrarla içeri giremedik madem dıştan fotoğraf çekelim, telefon yasak yazmıyor dedim, demez olaydım. Yine bir güvenlik ensemizde bitti. Canel zoom yapmış anıtı çekmeye çalışıyor, ben telefon elimde nereyi çeksem diye bakıyorum. Yine bir hayrola uyarısı aldık. Yok valla anıtı çekiyoruz dedik. Ya anıta gidin ya da metroya gidin dedi adam pek kibarca. Metroya doğru hızlı ama korkudan titreyen adımlarla ilerlemeye başladım. Bir de baktım ki kocam yanımda yok. Eyvah eyvah tutuklandı herhalde dedim. Artık bir tansiyonum olmadığını hissetim. Uzaya ışınladılar bizi herhalde yeri hissedemiyorum gibi oldum. Yıllar önce benzer bir korkuyu İsrail’de tecrübe etmiştim. Onu da yazarım bir ara. Her neyse aslında birkaç dakika ama bana saatler gibi gelen bir süre sonra metroda kavuştuk. Güvenlik neden geldin, nereye gidiyorsun, nereden geliyorsun gibi sorgulamış Canel’i. Onunda ağzından turist ve iki kez de Washington DC olmak üzere 3 kelime çıkmış. Korkudan nutku tutulmuş. Metroda gişeden geçtikten sonra rahat bir nefes aldık. Hani avrupadan anadoluya köprüden geçince, evine gelmiş gibi olursunuz ya, öylesine huzurlu bir duydu. Treni beklerken ne yaptık bilin bakalım…Pentagon tabelasına dogru selfie… Tansiyonumuz tam oturmamış demek ki, bulanık bir hatıramız oldu.
Washington DC ye gelirseniz, izinsiz Pentagon’a sakın gitmeyin. Niye geldin diye soran iri kıyım güvenliklere de fotoda foto demeyin. Biz ettik siz etmeyin. Şiddetle tavsiyemdir.
Gürcistan 1991 yılında Sovyetler Birliği’ nden ayrılmıştır. Her ne kadar ayrılsalar da Rusça dillerine girmiştir. Karadeniz kıyısındaki bu şehrin insanı tipik Karadenizlilere benzeseler de, modernlik anlamında Rus insanından çok şey almışlardır. Giyim kuşam ve davranışları rahattır. Kominizmin etkisinden de silkelenmişlerdir. Batum’u yeşili, parkı ve plajıyla tatil yöresi yapmak için, 2000’ li yılların başından beri ciddi uğraş vermişlerdir. Her ne kadar şehrin görünen yüzünü makyajlamaya çalışsalar da, halkın çoğunluğunun fakirliğini anlamak için çok uzaklaşmanıza gerek yok. Teleferikle Sputnik Tepesi’ne çıkarken yavaş yavaş değişimi görebiliyorsunuz. Bize çok ucuz gelen her şey onlara pahalı. Öğretmen maaşının 100 dolara denk geldiğini hesaplayınca, bir şişe şarap en iyi restaurant da 10-15 dolar ne kadar da ucuz demekten vazgeçtik. Türkiye’de kazanıp Batum’da yaşarsak tabi çok ucuz. Bundan dolayı ülkemize çalışmak için göç edenlerin sayısı çok fazla. Ülkesinde meslek sahibi ama bizim ülkemizde mesleğinin dışında işlerde çalışanlar var. Hekim olup da hasta bakıcılığı veya çocuk bakıcılığı yapanlar bile var. Üstelik evli ve çocuklu olmalarına rağmen ailelerini bırakıp ülkemize çalışmaya geliyorlar. Otelcilik yıllarımda ben de birçok Gürcü istihdam etmiştim. Yöre insanı ile yaptığımız sohbetlerde insanların bu ekonomik durumu bizi oldukça üzüyor.
Şehrin çehresi ise hızla değişiyor. Biz gittiğimizde
Birçok bina inşaatı devam ediyordu. Çoğunluğu da Türk firmalar tarafından inşa
ediliyordu. Birkaç yılda bunlar muhtemelen tamamlanmıştır. Bir kez daha gitsek
oldukça değişmiş, daha modernleşmiş bir şehirle karşılaşacağımıza eminiz.
İnşallah bu şirin Karadeniz şehrinin geleneksel yapısı bozulmadan
modernleştirilmesi başarılır.
BATUM’da
İLK GÜN ŞEHİR MERKEZİ
İlk gün şehir merkezini gezebilirsiniz. Her yer
yürüyüş mesafesinde. İsterseniz bisikletle de gezebilirsiniz. Göreceğininiz
belli başlı yerler;
AVRUPA MEYDANI (EUROPE SQUARE)
Şehrin ortasındaki bu ana meydanda Medea Heykeli
var. Medea elinde altın koyun postu tutuyor. Meydanın ortasında bir de
fıskiyeli havuz yer almakta. Biz gezerken yağmur atıştırıyordu. Zaten su
varmış, fazladan suya gerek yoktu dedik ama yağdı gün boyunca ara ara. Giyim
kuşam olarak hazırlıklı olduğumuz için çok da sorun olmadı. Bir servete mal
olan heykelin ve meydanın fotoğraflarını çekerken biraz zorlandık hepsi bu.
PIAZZA
Piazza İtalya’da meydan demek. Herkesin günün
çeşitli saatlerinde toplandığı yer, yani tabiri caizse piyasa yapmak demek.
Burası da Batum’un en hareketli yeri, Gürcistan’ın en güzel meydanı. Tiflis’te
yoktu mesela bunun gibi bir meydan. Batum’dan sonra gittiğimizde gözlerimiz
aramıştı. Bu meydan sizi Avrupa şehrindeymişsiniz gibi hissettiriyor. Oldukça
geniş, çevresi cafelerle, otellerle ve restaurantlarla dolu. Batum için otel
bakarken bu meydana bakan bir de hostel incelemiştim. Keşke rezervasyon
yapsaymışım çok keyifliymiş diye iç geçirdim. Yaz aylarında meydanda konserler
de veriliyormuş. Biz gezerken hava maalesef yağışlıydı. Yine de kahve molamızı
burada verdik. Cafeler çok şık seçip
birisini oturabilirsiniz.
ASTRONOMİK SAAT (ASTRONOMIC CLOCK)
Şehrin en eski yapılardan birisi olan, Gürcistan Ulusal Bankası’nın binasının üzerinde yer alıyor. Bu bina UNESCO tarafından koruma altındaymış. Ünlü Memed Abashidzade Bulvarı üzerindeki bu bina ve Astronomik Saat’e mutlaka uğrayın. Her saat başında çan sesleri ile çalıyor ve ayla güneşin konumunu gösteriyor. Prag ’da ki Astronomik Saat kadar özel olmasa da görülmeye değer.
ST. NICHOLAS KLİSESİ
1865 yılında yapımına başlanmış ve 1878’de de
çanları takılmış. Osmanlı Döneminde çanların çalınmaması koşuluyla ibadete izin
verilmiş. Osmanlılar bu toprakları kaybettikten sonra çanlar da çalınmaya
başlanmış. Günümüzde şehrin ana klisesi olarak faaliyet gösteriyor.
BATUM
BULVARI
7 km’lik sahil boyunca yapılmış çok keyifli olduğu
anlaşılan bir bulvar. Anlaşılan diyorum çünkü biz kışın gittiğimiz için, hava
da yağışlı olduğu için çok hareketsizdi. Ama yazın şehrin kalbinin burada
attığı söyleniyor. Yaz aylarında plajın full dolu olduğunu öğreniyoruz.
Bulvarda lazer ışık şovlarının yapıldığı fıskiyeli havuz da var. Sahil boyunca
güzel bir havada yürüyerek veya bisikletle gezebilirsiniz. Heykelleri,
çeşmeleri ve cafeleriyle meşhur bu bulvara gece de şovlar için mutlaka
gelmelisiniz.
MIRACLE PARK
Batum bulvarı ile keşiyor ve sahilde yer alıyor.
Otelimizin tam karşısında olduğu için gece ve gündüz panaromik olarak seyretmek
fırsatımız oldu. Odamız sahile baktığı için şanslıydık. Ama bu otelde
kalırsanız ve odanız buraya bakmıyorsa da üzülmeyin. Otelin Roof Barından
da seyredebilirsiniz.
Çok kısa bir sürede tamamlandığı için bu ismi
vermişler. Miracle yani mucize park denilmiş. Park’da büyük bir dönme dolap,
Ali&Nino Heykeli, Sea Port, Chacha Kulesi ve Alfabe Kulesi var.
Alphabet
Tower en gösterişlisi. Gürcü alfabesinin bütün harflerini taşıyor
ve dizaynı DNA sarmalına benziyor. Spiral şeklindeki bu modern yapı 130m
yükseklikte. Uzun ve modern binaların yeni yeni yapıldığı Batum’da her yerden
görülebiliyor. Batum’un Eyfeli anlayacağınız. Gürcü alfabesindeki harflarin
ülkedeki şarapçılığı temsil etmek üzere üzüm asmalarına benzediği de bir
rivayet. Öğrenmesinin çok zor olduğunu bildiğim bu alfebe bu rivayetle gözüme
çok hoş gözükmeye başladı.
Ali
& Nino Heykeli ise 7 metrelik kocaman hareket eden bir
heykel. Tamar Kvesitadze’nin tasarladığı eser kavuşamayan iki insanı sembolize
ediyor. Azeri bir müslüman olan Ali ile, Hristiyan bir Gürcü kızı olan Nino’nun
imkansız aşkı anlatılıyor. Heykelim ilham kaynağı da 1937’de Viyana’da
yayınlanmış, yazarı kesin olmayan Almanca bir Roman. Hava karardıktan sonra
ışıklandırılan heykel birbiri etrafında dönüyor ama asla kavuşmuyor. Biraz daha
yazarsam ağlayabilirim. Bu dünya bazen çok kötü ama değil mi?
Chacha
Kulesi, İzmir saat kulesinin ikizi gibi diyebilirim. Tek
farkı Temmuz ve Ağustos aylarında saat 19:00’da 10 dakikalığına su yerine Gürcü
votkası Chacha aktığını öğrenince niye kışın geldik diye kafamızı duvarlara
vurmak istiyoruz.
Sea
Port
ise, müziğin ve her türlü eğlencenin merkezi. Miracle Park festival ve konserlere ev sahipliği yapıyor.
Batumi Summer Set Festivali bunlardan en canlısı.
BATUM’da İKİNCİ GÜN
Gürcistan’ın Acara Özerk Bölgesinin başkenti olan Batum’un çevresini de zamanınız varsa mutlaka gezin. Ganio Apsaros Kalesi, Adjarian Şarap Evi ve üzüm bağları, Makhuntseti Şelalesi ve yanıbaşındaki Makhuntseti Köprüsü bölgede göreceğiniz yerlerden. İlk gün peşimizi bırakmayan yağmur, ikinci gün yerini güneşe bırakıyor. Çoğunluğu doğada geçecek gezimizi sayesinde rahatça yapabiliyoruz.
Ganio Apsaros Kalesi, 1.yy’da Romalılar tarafından yapılmış. Tarih boyunca da çok defalar el değiştirmiş. Romalılardan sonra Bizanslıların sonra da Osmanlıların eline geçmiş. 1878’de de Ayestefanos antlaşması ile Rus topraklarına katılmış. Gürcistan’ın bağımsızlığını ilan ettiği 1991’den sonra da kale, Acara Özerk Bölgesi’nde kalmıştır. Meraklıysanız kaleye gelip tarihi biraz koklayabilirsiniz. Terk edilmiş gibi, tek bir görevli bile yoktu biz gittiğimizde. Belki yazın daha çok ilgi görebilir diye düşünüyorum. Batum’a 12 km mesafedeki kale Çoruh nehri kıyısında. Kale için olmasa da bölgenin doğası için ve varsa merakınız fotoğraf çekimleri için bölgeye gitmenizi öneririm.
Makhuntseti Tamara Köprüsü, Volkanik taşlardan 12.yy’da Kral Tamara tarafından yaptırılmış. 25 m. uzunluğunda ve 2 m genişliğinde antik bir köprü. Hemen yakınındaki Makhuntseti Şelalesi de yemyeşil doğanın ortasından akan pırıl pırıl ışıl ışıl bir su şöleni. Şehre 30 km. mesafedeki bu doğa güzelliği de görülmeye değer.
Adjarian Şarap Evi ve Üzüm Bağları, Bizi bu bölgeye getiren öncelikli yer burası diye itiraf etmeliyim. Alfabetik Tower’da anlatmıştım, Gürcü alfabesindeki her harf üzüm asmasına benzetilerek tasarlanmış. Rivayet tabi. Şarapçılık kültürünün Gürcistan’da ne kadar önemli olduğuna vurgu yapmıyor mu bu rivayet. Hillary Clinton gelmiş zamanında bu mekana, duvara da fotoğrafı asılmış. O gelir de biz gelemez miyiz deyip, ikinci gün çevre gezisi turumuzu en son burada bitiriyoruz. Neden acaba J J J ? Şarap ve çok sert konyak tarzı birşey ikram ediliyor. Kırmayıp tadıyoruz. Hatta evimizde barımıza kunulmak üzere birer şişe alıyoruz.
BATUM’da
BAŞKA NELER VAR? TURUMUZUN SONU
Bütün bunlar dışında, Batum’da teleferikle Sputnik Tepesi’ne de çıkabilirsiniz. Teleferik istasyonuna yürümeden
saatlerini kontrol etmenizi öneririm. Seferler mevsime göre değişebiliyor ve
sabah çok erken başlamıyor. Çok uzun bir güzergahı yok ama kabinleri temiz.
Şehride en yüksek tepesinden görmek güzel.
Ters Ev ve Botanik Bahçesi’ne de gidebilirsiniz. Ters Ev bizim hiç ilgimizi çekmedi. Aslında başta listemize almıştık. Laz yemeklerinin yapıldığı bir restaurant diye. Aşırı turistik kokan mekanlardan çok hoşlanmadığımızı daha önce de def’aten belirtmiştim. Uzaktan bakmamız bize yeterli oldu. Batum’daki İkinci günümüzde, bu ters ev yerine, bizi gezdiren şoförümüzün tavsiye ettiği Gürcü Restaurantına gitmeyi tercih ettik. Botanik Bahçesi ise, arabayla şehrin 20 dakika dışında kaldığından ve hava da çok müsait olmadığından biz gitmedik. Oldukça büyük bir bahçe bir ucundan diğerine 1,5 saatte yürünüyormuş. Beş bin çeşit bitki olan bu güzel bahçeyi zamanınız bolsa ziyaret edin derim.
Gürcistan’a girişlerde vize ve pasaport
istenmediğinden giriş çok kolaydır. Nüfus kağıdınızla giriş yapabilirsiniz.
Hopa’dan aracınızla gidip Hopa sınır kapısından geçecekseniz de, aracınız için
herhangi bir ekstra işleme gerek yok. Ehliyetinizin olması yeterli. Cipli
ehliyete bile gerek yok. Tam kapı komşusu anlayacağınız.
Uçakla gidecekseniz birkaç yolu var. İstanbul’dan direk Batum’a uçabilirsiniz. Kısıtlı zamanınız varsa pahalı olan bu yolu kullanabilirsiniz. Zamanınız varsa Hopa’ya uçuş bileti alabilirsiniz. Aynı uçakla gideceksiniz ama Batum havalimanından servislerle Hopa’ya gidip sınır kapısından tekrar Gürcistan’a giriş yapacaksınız. 3 saat civarında zaman kaybetmiş olacaksınız fakat çok daha ekonomik uçacaksınız.
Biz kışın gittiğimiz için ve yalnızca 2 gece kalacağımızdan direk Batum’a uçmayı tercih ettik. Uçuşumuzu çok erken planladığımızdan ve yüksek sezon olmadığından çok fiyat farkı da ödemedik. Siz yaz aylarında gidecekseniz Hopa’ya uçmayı seçebilirsiniz.
Bir diğer yolda Trabzon’a uçmak oradan toplu taşıma veya araç kiralayarak sınırdan geçmek olabilir. Hatta zamanınız bolsa bir iki gece Trabzon’da kalıp şehri bir güzel gezebilirsiniz. Fırsat bu fırsat Karadeniz havasını hem sınırımızdan hem de komşudan koklayabilirsiniz.
BATUM NEDEN BU KADAR MODA OLDU?
Öncelikli nedeni vize ve pasaport istenmemesi. 90
günden fazla kalacaksanız ve Gürcistan’dan sonra Türkiye’ye dönmeyip başka bir
ülkeye geçiş yapacaksanız bu söylediğim geçerli değil tabbi ki. Ülkemizde
kumarhanelerin yasaklanması da kumar sever insanlarımızı Gürcistan’a ve
Kıbrıs’a kaçıran önemli bir neden. Batum’da komşu kapımız olunca bu konuda
yoğun bir talep olduğu kesin. Bir diğer neden biraz önce yazdığım ulaşım
kolaylıkları. Batı sınır komşularımız Bulgaristan ve Yunanistan’da da kumarhaneler
var. Hatta Bulgaristan’da sınıra en yakın şehirde bol miktarda var. Bir ara
yazarım, kumarhaneli otellerin hepsi Türkler için kurulmuş adeta. Ama vize ve
aracınız için işlemler biraz fazlaca. Batum için bunların hiç birine gerek yok.
Bundan dolayı Türk insanı için fazlaca cazip.
Ayrıca birçok Gürcü de Türkçe konuşup anlayabiliyor. Dil sıkıntısı
çekmiyorsunuz. Oteller pek olmasa da
yemek içmek çok ekonomik. Avrupa’nın birçok şehrine kıyasla Batum’da çok ucuza
çok daha fazla damak tadınıza uygun yiyip içebiliyorsunuz. Şarapları çok
kaliteli. Şarap tadımı yapabileceğiniz
mekanları ve şehre yakın üzüm bağları var. Alkol ve sigara çok ucuz. Sigaraya
karşıyım biliyorsunuz. Fiyatların ucuzluğuna vurgu yapmak istedim yalnızca.
Yaz aylarında plajları da çok keyifli.
Karadenizliler kendi memleketlerinde yaşayamadığı rahatlığı burada
yaşayabiliyor. Yüksek sezonda Kıbrıs ve Akdeniz sahillerimize göre yaz tatili
çok daha ekonomik. Daha ne olsun.
BATUM da HAFTA SONU KAÇAMAĞI
Sadece iki günde gezilir mi demeyin. Pekala da gezilir. Üstelik biz gittiğimizde kışın ortasıydı. Hava da yağışlıydı. Buna rağmen şimdi yazacağım her yeri rahatlıkla gezdik. Size tavsiyem sonbahar veya yaz aylarında gitmeniz. Bizim yapamadığımız Plajından Karadeniz’ e dalmanız. Yarı Şile’ liyim ben. Karadeniz’i iyi bilirim. Geç ısınır geç soğur, az tuzludur. Çok rahat girersiniz. Herkes sevmez ama ben severim dalgalarında boğuşmayı. Sonbaharda’da nimetlerinden faydalanırsınız. Denizden ne çıkarsa yiyenlerdenseniz yaşadınız.
Batuma’a sırf şehir gezisi için gidiyorsanız zaten iki gün yeterli fazlasında sıkılabilirsiniz. İki günde nasıl gezebilirsiniz, nereleri gezebilirsiniz detaylı bir şekilde yazdım. Keyifli okumalar.
BATUM DA ARAÇ KİRALAMAYA GEREK YOK
Bizim gibi Batum’a direk uçacaksanız ve yalnızca iki
günde şehri ve civarını gezmek niyetindeyseniz araç kiralamanıza gerek yok.
Çünkü şehir çok küçük çoğu yere yürüyerek ulaşabilirsiniz. Birkaç yere de taksi
kullanabilirsiniz. Avrupa şehirleri gibi toplu taşımalara günlük, haftalık vs.
Bilet almanıza da gerek yok.
İlk gününüzü şehre ayırın. İkinci günü de şehrin
dışındaki tarihi mekanlara ve üzüm bağlarına doğaya ayırın. Hem araç kiralama
hem de çevre gezisi yap diyorsun. Bu nasıl iş dediğinizi duyar gibiyim. Her ne
kadar çok turistik bir şehir olmasa da otellerde turizm firmalarının deskleri
var. Sizin kaldığınız otelde veya hostelde yoksa da Radisson Blu gibi büyük otellerde var. Pekala
gidip yardım alabilirsiniz. Biz bu
şekilde yaptık çok da rahat ettik. Bir günlüğüne çok ucuza şoförlü araç kiraladık.
Üstelik Az biraz Türkçe bilen birini yönlendirdiler. Listemizde olan her yere
kolayca ulaştık. Sohbet muhabbet de bonusu oldu. Kendimiz araç kiralasaydık
Gürcü insanının sıcaklığını, ülkenin bazı gerçeklerini öğrenmemize imkan
olmayacaktı. Turist rehberlerinde yazanlar genelde ülkenin ve şehrin
vitrinidir. Detayları ancak ve ancak yöre insanlarıyla sohbet şansınız varsa
öğrenebilirsiniz.
BATUM’da
GÜRCÜ YEMEKLERİ
Batum’da Gürcü restaurantlarının hemen hepsinde benzer menü bulacaksınız. Karadeniz ve Doğu Anadolu mutfaklarımızı andırdığından yemekleri yadırgamayacaksınız. Çok fazla çeşit yok ama Batum’da aç kalmayacağınız ve Şarabın da eşlik edeceği sofralardan fiyat ve lezzet açısından mesut kalkacağınız kesin. İşte bizim denediklerimiz ve en meşhur olanlar;
Haçapuri Gürcü pidesi, peynirli ve arzu ederseniz üzerinde yumurtalı olarak servis ediliyor. Kıymalı vs. çeşitleri de var. Karadeniz’in yuvarlak üstü açık kalın hamurlu pidesine benziyor. Bizimkine göre daha küçük ama bir tanesi bir kişiyi rahatlıkla doyurabilir. Çok özel bir tat değil, bizim Karadeniz pidemiz kadar da başarılı değil. Gelmişken tatmak adına ortaya bir tane söyleyin derim. Ya da otelinizde kahvaltı yoksa, bir sabah kahvaltı niyetine yiyebilirsiniz.
Chashushuli, Güveçte sunulan sebzeli et yemeğidir. Soğan, sarımsak, patates, mantardan yapılıyor. Kişniş sevmiyorsanız burada en çok kullanılan baharat. Sipariş verirken kişniş istemediğinizi özellikle belirtmenizi öneririm.
Khinkali Gürcü Mantısı, Hinkali diye okunuyor. Erzurum’da da biz mantıya hıngel deriz. Yarım ay şeklinde irice yapılır. Baharat ve soğan konulmaz yalnızca tuzlu çiğ kıyma ile yapılır ve az haşlanır. Bir de daha küçük bohça şeklinde yapılan mantımız vardır. Yuvarlak kesilen hamur ucu açık kalacak şekilde bohça gibi kapatılır. Haşlanınca içine sıcak su girsin her lokması sıcak kalsın diye. Biraz eziyetli bir kapatma şeklidir. Rahmetli babam yalnızca bunu yerdi ve annem ona özel yapardı. Geri kalanını şapka şeklinde kapatırdı. Gürcü mantısı bizim bu bohçadan daha büyük ve özel elekli tencerede buharda haşlanıyor. Etli, mantarlı, peynirli ve patateslisi yapılıyor. İçi sulu kalıyor. Bu yüzden elle yenmesi gerekiyor. Sert kısmından tutup suyunu akıtmadan yemeniz gerekiyor. Bizim gibi kibarlık yapıp çatal bıçakla yerseniz lezzetini alamıyorsunuz. Biz hepsinin tadına bakmak amacıyla birer ikişer hepsinden ısmarladık. Gürcüler kayık tabaklarda tepeleme söylüyorlar. Menülerde genellikle taneyle fiyatlandırılıyor.
Gittiğimiz bir Ukrayna restaurantında da aynı tip yemekler vardı. Patatesli mantı yarım ay şeklinde çatalla kapatılmıştı. Güveçte de et yerine tavuk kanatları yine patates ve soğanla pişirilmişti.
Peynir
ve Şarap, Gürcü peynirleri çok lezzetli. İsli kaşar peynirini
ve bizimkine benzer beyaz peynirini şarap eşliğinde tadın mutlaka. En şık
restaurantlarında bile bizdeki kadeh fiyatına şişe açtırabilir ve kaliteli
Gürcü şaraplarını deneyebilirsiniz. Çok beğenecek eve dönerken birkaç şişe
alacaksınız emin olun.
Bal,
Arıcılık Gürcistan’da önemli bir geçim kaynağı. Eve döndüğünüzde, hafif
damağınızı yakan gerçek bir bal yemek isterseniz , valizinize bir şişe atın.
Çaça,
Gürcistan’ın milli içeceğidir. Kırsal kesimlerde halk bahçeden ne meyvesi
toplasa atıp votkasını yapıyor. Şeffaf
rengi gibi masum bir içki değildir. Oldukça serttir. Genellikle sek içilir.
Azerbeycan’da da meşhur olan armut gazozunu eşlik ettirenler de vardır.
BATUM’da
KUMARHANELER ve GECE HAYATI
Gezilerimizde bizim aslında çok fazla gece
yaşantımız yoktur. Kumar’da tarzımız değildir. Bütün gün gezip yorulduktan
sonra, akşamları uzun uzun akşam yemeği yeriz, keyif yaparız. Ertesi sabah da
güne erken başlayacağımız için gece yarılarına kalmayız. Nadiren müzikli
mekanlara, barlara gideriz. Tek şehir turlarımız için söylüyorum bunu. Daha
uzun tatiller ve cruise turlarında durum başka.
Batum’da ilk
gecemizde kumarhaneye gittik. Sonuçta birçok vatandaşımız bu maksatla buraya
geliyor. Fikir vermezsek olmaz dedik sizin için fedakarlık yaptık. 150’şer
TL’lik limit koyduk. Sigara içilen ortamlar pek bana göre değildir. O yüzden çok
fazla kalmak niyetinde değildim. Ama demleme çayı görünce, çay ocağına en yakın
makinenin başına geçtim. Param çabuk bitmesin diye de kuruş kuruş oynadım.
Canel’in atmosferden şikayeti olmadığı gibi benim bütün karşı çıkmalarıma
rağmen sigarasını tüttürdü, pokerini oynadı. Bütün havalandırmaya rağmen
atmosferi biraz dumanlı olsa da, yemek içmek sigara vs. Herşey bedava. Yemek
için de öyle çok detaylı bir açık büfe yok. Ama akrabanızın evinde gibi
rahatsınız. Tas kebabı, pilav o gecenin
yemeğiydi. Çok da damak tadımıza uygundu. Üzerine de çay…oh mis… Bize çok
iyi geldi. Turlarımızda genellikle iki öğün yeriz. Sabah yoğun bir kahvaltı
yapıp geziye çıkarız. Arada kahve molası veririz. Akşam üzeri de yemek yeriz. O
gün sanırım biraz erken yemişiz ki kumarhanede çok acıktık. İkramlara karşı
koyamadık.
KUMARDAN
PARA DA KAZANDIK
Yedik içtik üzerine bir de para kazandık. Ben çay
içeceğim diye kuruş kuruş oynarken en büyük ikramiyeyi bulmaz mıyım. Makina
müzik kıyamet oldu. Canel heyecanla yanıma uçtu. Kuruşla oynadığımdan büyük
ikramiyenin yüzde birini kazandığımı anlayınca bana küstü. Bu kadar kumar yeter
deyip ne kar ne zarar çıktık. Benim karım Canel’in zararını kapattı
anlayacağınız. İçeri girerken Canel’in ödediği parayı, çıkarken ben aldım. Canel’e de vermedim. Kumar parası
verilmez adettendir dedim.
Kumar tavsiye etmiyoruz ama Batum’da gidecekseniz illa, Radison Blu’da yaşadık biz bütün bunları. Hiç yabancılık çekmeyeceğiniz de kesin. Ortada Gürcü yok, hepsi bizim Karadenizli vatandaşlarımız. İtiraf etmeliyim ki, hangi kumarhaneye gidelim diye kafa yormadık. Zaten kaldığımız otelin içerisinden geçiverdik. Dışarıdan da ayrıca kapısı var.
BATUM’da NEREDE KALDIK?
Tercihimiz Radisson Blu Oteli oldu. Alfabetik Tower’ın karşısında, şehir merkezinde olan bu otelden çok memnun ayrıldık. Odaları çok konforluydu. Turizmci olduğumuzu öğrenince de, odamızı ekstra talep etmeden business odaya upgrade ettiler. Deniz manzaralı oldukça geniş keyifli bir odada kaldık. Tek şehir gezilerinde otelin yıldızından çok konumu bizim için daha önemlidir. Bu sefer kumarhane de yapılacaklar listemizde olduğundan bu oteli tercih ettik. İlk gece kumarhaneyi, ikinci gece de spayı ziyaret ettik. Malum ikinci günümüzde dağ tepe gezip yorulup üşüdük. Spada yorgunluk atmak iyi geldi. Kahvaltısı da muhteşemdi. Çeşitli ve kaliteli bir büfe vardı. Taze sıkma portakal suyundan kuş sütü kuru üzümüne kadar yok yoktu. Resepsiyonda da turistler için info deski vardı. Zamanınız varsa otelin Roof Barında da biraz zaman geçirin. Şehri 18. Kattan seyredin.
Konumu, konforu, yemekleri, kumarhanesi, spası , turist desteği ve Roof Barı ile bu oteli Batum için öneriyoruz.
Temmuz ayının ortalarıydı Trabzon hava limanına indiğimizde. Aracımızı kiraladık. Otelimize doğru yol aldık. Uzun kalacağımız için, 45 m2 ’lik geniş süit daireleri olan oldukça konforlu bir otel tercih etmiştik. Kızımızın Liseler arası Dünya Şampiyonası için gelmiştik aslında. Ama yarış aralarındaki uzun boşlukları değerlendirip şehri ve çevresini de mümkün olduğunca gezmeyi planlıyorduk.
Uçaklı Karadeniz turlarının başlangıç noktası Trabzon son zamanlarda oldukça popüler. Gürcistan ’a pasaportsuz giriş başladığından beri, Batum’ da genellikle Karadeniz turlarını cazip hale getiriyor. Trabzon şehrinin ve çevresinin gezilecek yerlerini Trabzon Part I’de yazmıştım. Bu bölümde yemyeşil yaylaları ve huzur dolu mesire yerlerini beğenilerinize sunuyorum.
YAYLALAR & MESİRE YERLERİ
Karadeniz’e geldik yaylalara çıkmadan, yemyeşil
mesire yerlerinde keyif yapmadan eve dönmem diyorsanız ve kısıtlı zamanınız
varsa, işiniz biraz zor. Trabzon civarında o kadar çok var ki, seçim yapmanız güç. Mesafeler uzak
ve ciddi virajlı yollardan tırmanıyorsunuz. Hepsine yetişmeniz
imkansız. Üzerinize kalın birşeyler alın ve bunlardan tercihinizi yapın…Maçka-Şolma,
Maçka-Mavura, Maçka-Kiraz , Sera Gölü, Lapazan,
Çankara Uzungöl, Hıdırnebi– Kuruçam, Karadağ, Sisdağı, Çatma Obası, Düzköy-Haçka Obası Yaylaları…İşte bizim
tercih ettiklerimiz;
HIDIRNEBİ & KURUÇAM YAYLALARI
Birbirine 1 km mesafedeki bu iki yaylaya Trabzon’dan
Akçaabat yolundan ulaşıyorsunuz. Akçaabat’a zaten gideceğimiz için
listenin başına bu iki yaylayı da ilave ettik. Yaz kış ulaşıma açık bir yol.
Kendi aracınızla gidebileceğiniz gibi isterseniz toprak yollar da olduğundan
toplu taşıma araçlarını da tercih edebilirsiniz. Hıdırnebi şenliklerinin de
düzenlendiği bu tepe 750m yükseklikte. Tam bir manzara terası gibi. 20
Temmuz’da başlayıp 3 gün süren şenliğe denk gelemedik ama tam bir fotoğraf
şöleni yaşadık. Maden suyu kaynağı ile ünlü Acısu Köyü’de yolunuzun üzerindeydi.
Yaylada kır bahçeleri, köylülerin el işi tezgahları, bakkal ve lokanta da var.
Ama bizim aklımız Akçaabat köftesinde olduğu için iştahımızı yayla dönüşüne
sakladık. Bu manzarada çay keyfi yaptık.
UZUNGÖL
Uzungöl, yamaçlardan düşen kayaların Haldizen Deresi’nin önünü kapatması sonrasında oluşuyor. Yöre de adını bu gölden alıyor. Gerçekten büyüleyici bir manzaraya sahip. Yaz aylarında gezmek çok keyifli. Tam bir yayla havasına sahip oldukça serin. Sık sık yağmur da yağdığından yürüyüş yapmak niyetindeyseniz, giyiminiz açısından hazırlıklı olun. Bölgede ATV ve Jip safari turları da yapılıyor. Zaman zaman bozuk olsa da yol aracınızla da rahatça gezebileceğiniz gibi. Uzungöl’e gelmeden tepeden gölün manzarasını seyredebilir ve fotoğraflayabilirsiniz. Gölün çevresine ise çok fazla tesis yapılmış. Restaurantlar Kafeler dolayısıyla yoğun bir kalabalık var. Sıcak ülkelerden kaçanlar buraya doluşmuşlar. Keşke doğasını bozmadan piknik alanları olarak bırakılsaydı. Çok fazla konaklama imkanı da var. Oteller, pansiyonlar, bungalovlar gölün etrafına dizilmişler. Yine keşke diyeceğim, doğal yapıyı bozmayacak şekilde ağaç evlere ve bungalovlara izin verilseymiş. Ancak o kadar çok ilgi görüyormuş ki, kalmayı düşünürseniz, yaz aylarında çok önceden rezervasyon yaptırmanız gerekiyormuş. Çok kalabalık ve gürültü olduğundan, biz gölün çevresinde bir kahve içip hemen uzaklaştık. Aracımızla göl boyunca gidebildiğimiz yere kadar gittik. Doğanın tadını çıkarttık. Dönüşte de köylülerden çam balı satın aldık.
SULTAN MURAT YAYLASI
Biz Uzungöl dönüşünde Sürmene’de zaman geçirmek istediğimiz için gitmedik ama sizin zamanınız varsa, Uzungöl’ e 40km mesafedeki Sultan Murat Yaylası’na da gidebilirsiniz. Sürmene’ye 60km mesafededir. İki alternatif yoldan gidilebilmektedir. Karadeniz turlarında tercih edilen yaylalardan biridir.
HAMSİKÖY
Hamsiköy, Zigana Dağı eteklerinde bulunan bu köy, Trabzon’a 50 km, Maçka’ya 20km mesafededir. Turistlerin ve doğa tutkunlarının ilgi odağıdır. 300m yükseklikte, çevresi çam ormanlarıyla kaplı yemyeşil bir oksijen deposudur. Yol oldukça virajlı ama zemini düzgün. Aracınızla rahatlıkla ulaşabilirsiniz. Merkezden bir saat kadar yol almanız gerekiyor. Manzara o kadar müthiş ki keşke daha uzun sürse diyebilirsiniz. Trabzon’da yapılacaklar listesine ekleyebilirsiniz. Biz de yol boyunca aralarda durup fotoğraf molaları verdik. Köyde biraz yürüyüş yaptık. Hamsiköy Yayla Lokantalarının birinin terasında öğle yemeğimizi yedik ve üzerine de ünlü Hamsiköy sütlacını tattık. Yörenin ineklerinin yağlı sütünden çokça kaynatılarak yapılan bu enfes tatlı üzerinde bol fındıkla sunuluyor. Yanında da semaverle çay getiriliyor. Size de manzarada keyif yapmak kalıyor. Madem sütlacı meşhur adı neden Hamsiköy diye soruşturduk. Hamsi ya da hamse Arapça beş köy anlamına geliyormuş. Bu bölgede bulunan köylere verilen toplu admış. Bildiğimiz balık hamsiyle bir ilgisi yokmuş yani.
Bu yazdığım bütün yerleri bir haftada gezdikten sonra, Trabzon’dan dönerken uçakta bedeninizin çok yorgun düştüğünü ama benliğiniz dinlenmiş ve taptaze olduğunu hissedeceksiniz. Harika bir fotoğraf albümü ve anılarla şehre veda edeceksiniz.
Trabzon’un yöresel yemekleri de çok çeşitli ve ünlüdür. Hamsinin en lezzetlisi, mısır ekmeği, kayganası, pidesi, tereyağı, peyniri, kavurması, kahvaltının olmazsa olmazı kuymağı, sebze ve turşu kavurması, eti ve köftesiyle ülkemizin önemli bir mutfak kültürüne sahip bir şehridir.
Hamsinin çeşit türlüsü, hamsi tava, hamsi kuşu, hamsili pilav, hamsi buğulaması burada yapılır. Mısır ve unu çok sevilir. Her öğünde mısır ekmeği sofraya konulur. Kara lahanası, pazısı dolması da yapılır, kavurması da. Bu rengarenk mutfak sayesinde Trabzon’daki tatiliniz çok lezzetli geçecektir. Biz nerede ne yedik? Yedik de pişman mı olduk, mutlu mu? Buyurun bizim Trabzon’daki sofralarımıza….
SÜRMENE
PİDESİ
Zamanınız varsa hazır Trabzon’a gelmişken, pidesiyle, tahta kaşığıyla, bıçağıyla ünlü Sürmene’ye de gidin derim. Zaten burada pide yemeden eve dönmeyin. Trabzon’dan Sürmene’ye 35 km bunun için gidilir mi demeyin.
Beni dinleyin. Hep söylerim aklınızda kalacağına mideniz de olsun. Uzungöl ’ e gidecekseniz ve bizim gibi tekrar Trabzon’a dönecekseniz yolunuzun üzerinde olduğu için Sürmene’ye sırf yemek için de uğrayabilirsiniz. Biz böyle yaptık. Ama siz isterseniz yemekten sonra Sürmene Kalesi’ni, seyir terasını, Cumbalı Sürmene evlerini, Zahra mahallesindeki çay fabrikasını ve Memişoğlu Konağı’nı gezebilirsiniz.
Bozo Pide de çok meşhur ama bizim tercihimiz Yılmaz Pide oldu. Hava çok sıcaktı. Yılmaz Pide nin de bahçesi çok ferahtı. Ben peynirli, Canel kıymalı ısmarladık. Yeri gelmişken söyleyeyim pidelerin boyutları çok büyük ve hamuru kalın olduğu için çok doyurucu.
TRABZON
MERKEZ ERTUĞRUL PİDE
O güne kadar yediğim en iyi pide Sürmene’deki sanıyordum. Trabzon Meydanı ‘n da ki bu fırına gelene kadar. Yeni bir şehre geldiğimizde turistik ve zincir restaurantlardan ziyade halkın tercihlerini de soruştururuz. Yöre insanının bu fırını sevdiğini öğrenince İstanbul’a dönmeden son bir kez daha pide yiyelim istedik. Sürmene’deki pideden birkaç tık daha iyi olduğunu söylemeliyim. Bu sefer kavurmalı kaşarlı yedik belki de ondan. Üzerindeki Trabzon tereyağı da mis gibi kokuyor. Pide elle yenir yazısını dikkate alarak on parmak yağlanmayı göze alıyoruz. Çok yağlı yemeyen bir insan olmama rağmen burada tabağa akan tereyağları ziyan oluyor diye üzülüyorum. Yok böyle bir lezzet inanın. Buralara yolunuz düşerse muhakkak deneyin.
BOZTEPE’de BRUNCH & SEMAVERDE ÇAY
Trabzonluların hafta sonu brunch mekanı Boztepe’ye siz de mutlaka gelin. Hem şehri tepeden seyredin hem de kahvaltınızı yapın. Ya da en azından semaverde çay keyfi yapılacak diye Trabzon listenize ekleyin. Akşamları da gelebilirsiniz. Günlük gezinizi tamamladıktan sonra otelinize dönmeden en son burada çay molası verebilirsiniz. Unutmayın zaten bu şehrin gece hayatı yok.
AKÇAABAT
MARİNA BALIK & KÖFTE RESTAURANTLARI
Trabzon merkezde birçok balık restoranı var. Az yağda tavası yapılan küçük balıklar çok lezzetli. Yanında da mısır ekmeği ve kaygana servis ediliyor. Mutlaka deneyin. Tekrar belirtmeliyim ki, hiç birinde alkollü içki servisi yok. Balık içkisiz olmaz diyorsanız Akçaabat’a doğru uzanacaksınız. İstanbul’da olsa köfteyi menüsüne alan bir balık restaurantı tercih etmem. Ama buradakilerde köfte olmazsa olmaz. Meze ve balıklara gelince çok özellikli değil. Cazip tarafı, Trabzon’da bulamadığınız, sıcak yaz gününde soğuk içilen hatta buzla servis edilen, fazlası sağlığa zararlı, kararı ruha yararlı içecek. Trabzon’da bizim gibi uzun kaldıysanız ve özlediyseniz arabanızın yönünü buraya çevireceksiniz mecbur.
HAMSİKÖY SÜTLACI
Hamsiköy’ü anlatırken bahsetmiştim. Yemeden dönmeyin diye burada tekrar yazmak istiyorum. Hamsiköy sütlacı, yörenin ineklerinin yağlı sütünden çokça kaynatılarak yapılıyor. Üzerinde bol fındıkla servis ediliyor. Size de bu enfes tatlıyı iştahla kaşıklamak kalıyor. Sonrasında semaverle sunulan çay keyfi. Daha ne olsun.
DEĞİRMENİN KUYMAKÇISI
Trabzon merkeze 15 km mesafede Akçaabat yolundan gidilen bu mekan haftanın hergünü açık. Güler yüzle servis yapılıyor. Ahşap sıcacık bir mekan. Yazın açık alanı da var. Yeşilliklere gömülmüş çağlayan sesi eşliğinde kahvaltı yapmak için, buraya muhakkak bir kez gidin. Yol üzerinde ama yeşillikler içerinde küçük bir yer olduğu için önünden kolayca atlayıp geçebilirsiniz. Serpme kahvaltısı çok lezzetli. Mısır ununu kendileri değirmenden çekiyorlar ve kuymak da başka bir lezzetli oluyor burada. Ekstra istediğiniz hiç bir şeye de ücret almıyorlar. Büyük şehirlerde bizim servet ödediğimiz tereyağı burada bedava Üniversite öğrencisi çok şeker bir kızımız servisimizi yapıyor. Yazlarını değerlendirmek için çalışıyormuş. Bizim kızımız o sırada yarışta olduğundan yanımızda değil ya duygusallaşıyoruz. Sohbete dalıyoruz bu güzellikle. Çaydanlığı kapıp geliyor. Bol bol çay içiyoruz. Sonumuz hayırlı olsun diyerek kuymağa mısır ekmeğini bandırıyoruz.
KUYMAK
MI MIHLAMA MI?
Karadenizde bolca karşılaşacağınız bir tartışmadır. Bence aynı olan yemeğe bazı yerlerde kuymak bazı yerlerde de mıhlama denilir. Ama mutlaka farkını anlatmaya çalışırlar. Yok bizimkinde peynir fazla, mısır unu az. Yok tereyağı şöyle peyniri böyle. Anlayan beri gelsin. Trabzon’da kuymak diyorlar orası kesin. Yoksa en ünlü mısır unu değirmeninin adı “Değirmenin Kuymakçısı” olmazdı diye düşünüyorum. Ya da Karadeniz boyunca Trabzon’a kadar kuymak olan yemek, Rize’den sonra Mıhlama adını alıyor ve peyniri biraz azalıyor diyelim tartışmaya nokta koyalım.
Trabzon’da o kadar çok yiyoruz ki dönüşümüzde bir
hafta diyet yapmadan tartıya çıkmıyoruz. Suçluyuz biliyoruz.
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish.AcceptRejectRead More
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.